Prof. zw. dr hab. inż. Ferdynand TWARDOSZ (1911-1988)
Specjalista w zakresie wytrzymałości materiałów, szczególnie drgań i nieliniowej stateczności powłok przy obciążeniach statycznych i dynamicznych. Szkołę średnią ukończył w Inowrocławiu. Studiował na Politechnice Lwowskiej, w 1939 r. otrzymał dyplom inżyniera mechanika. Stopień naukowy doktora otrzymał na podstawie dysertacji pt.: Stateczność powłoki stożkowej użebrowanej poprzecznej, obciążonej poprzecznymi i podłużnymi siłami rozłożonymi w sposób ciągły w 1960 r., a rozprawę habilitacyjną pt.: Stateczność dynamiczna powłoki stożkowej obciążonej siłami podłużnymi i poprzecznymi rozłożonymi w sposób ciągły obronił w 1961 r. na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej. Stanowisko docenta otrzymał w 1961 r., tytuły naukowe profesor nadzwyczajnego w 1972 r., a profesora zwyczajnego w 1978 r.
Pracę zawodową rozpoczął w 1939 r. w Hucie Floriana w Świętochłowicach, w czasie okupacji pracował dorywczo w Wieliczce i udzielał się w tajnym nauczaniu. Po wojnie zatrudniał się w instytutach związanych z morzem, najpierw w Głównym Urzędzie Morskim (1946-1947), następnie w Zakładach Mechanicznych i Odlewni „Odlew” w Gdańsku (1947-1949), w Biurze Projektów Budownictwa Morskiego (1951-1962), wszędzie na stanowiskach samodzielnych. Od 1949 r. związał się zawodowo z kierowaną przez prof. Maksymiliana Tytusa Hubera Katedrą Wytrzymałości Materiałów i Wyższych Zagadnień Techniki Politechniki Gdańskiej i na uczelni tej pracował przez wiele lat, aż do chwili przeniesienia służbowego w 1963 r. do Politechniki Poznańskiej. W Katedrze Mechaniki Technicznej Wydziału Budowy Maszyn Politechniki Poznańskiej formalnie od 1963 r., a faktycznie od 1962 r. objął kierownictwo wydzielonego wtedy Zakładu Wytrzymałości Materiałów, który razem z Katedrą wszedł w 1970 r. w skład Instytutu Mechaniki Technicznej. W 1981 r. przeszedł na emeryturę, a kierownikiem Zakładu został wychowanek prof. F. Twardosza prof. St. Joniak.
Był członkiem Sekcji Mechaniki Konstrukcji Komitetu inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, przewodniczącym Sekcji Mechaniki Stosowanej Komisji Nauk Mechanicznych i Budownictwa Oddziału PAN w Poznaniu, członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznańskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, brał także czynny udział w wielu radach i komisjach.
Miał duże powiązania z wytwórczością techniczną i eksploatacją, której służyły jego opracowania konstrukcyjne i wytrzymałościowe, stosowane w hutnictwie, kolejnictwie, przemyśle okrętowym i chemicznym, urządzeniach dźwigowych i transportowych. Za swoje osiągnięcia naukowe był wielokrotnie wyróżniany nagrodami Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki.
Jest autorem 26 publikacji, w tym: Stateczność powłoki stożkowej użebrowanej poprzecznie, obciążonej podłużnymi i poprzecznymi siłami rozłożonymi w sposób ciągły, Zeszyty Naukowe Politechniki Gdańskiej nr 23. Mechanika z. 4, 1961; O pewnym nieliniowym zagadnieniu stateczności powłoki walcowej, Arch. Bud. Maszyn PAN, t. 15: 1969 z. 2; O pewnym dynamicznym zagadnieniu stateczności powłoki walcowej, Arch. Bud. Maszyn PAN, t. 18: 1972 z. 1.