Intensywny rozwój logistyki wewnętrznej jest przyczyną poszukiwania nowych rozwiązań w zakresie środków transportu wewnątrzzakładowych. Przykładem takiego rozwiązania jest pociąg logistyczny. Taki system polega na obsługiwaniu przez jednego dostawcę wielu stanowisk produkcyjnych. Pociąg logistyczny z systemem platform umożliwia dostarczenie potrzebnych do produkcji materiałów oraz komponentów do wielu stanowisk podczas jednego przejazdu. Zwolnione miejsce w systemie transportowym może zostać wykorzystane do odbioru odpadów oraz zbędnych rzeczy ze obsługiwanych stanowisk. Ten sposób podejścia pozwala na znaczące zmniejszenie liczby przejazdów, co przekłada się na zaoszczędzenie czasu oraz zmniejszenie kosztów produkcyjnych. Zastosowanie pociągu intralogistycznego powoduje znaczące usprawnienie przepływu materiału na terenie zakładu produkcyjnego. Stosowane wózki widłowe w celach transportowych tracą swoje zastosowanie w przypadkach występowania dużej ilości stanowisk odbiorczych.

Pociąg logistyczny składa się z ciągnika oraz określonej liczby wózków. W zależności od rodzaju układu skrętnego, ilości wózków oraz stopnia skomplikowania trasy powstają komplikacje, którym należy sprostać, by osiągnąć satysfakcję klienta. Pomocą przy rozwiązywaniu takich zagadnień jest graficzna weryfikacja przejazdu pociągu. Istotnym problemem w zastosowaniu pociągów intralogistycznych jest dostosowanie odpowiednich parametrów układu kinematycznego oraz możliwość sprawdzenia przed wdrożeniem, czy pociąg ten jest w stanie pokonać bezkolizyjnie zadaną trasę.

Znaczący wzrost zainteresowania transportem wewnątrzzakładowym przy użyciu pociągów logistycznych spowodował chęć doskonalenia tych rozwiązań. Główną tendencją w rozwoju tej dziedziny jest wzrost efektywności poprzez zwiększenie objętości transportowanych ładunków. Można to uzyskać stosując większą liczbę wagonów, których wzrost w składzie jednego pociągu znacząco utrudnia pokonanie trasy. W celu rozwiązania tego problemu zaczęto modyfikować dotychczas stosowany klasyczny układ skrętny(dyszel z przodu) uzyskując nowe typ układu skrętnego – odwrócony dyszel. Pozwoliło to na zwiększenie ilości wagonów bez utraty spadku manewrowości pociągu. Kolejnym układem skrętnym jest układ podwójnego Ackermanna, który posiada w przeciwieństwie do poprzednich układów skrętny dyszel. Takie rozwiązanie pozwala na uzyskanie zbliżonych trajektorii ruchu dla poszczególnych wózków w składzie pociągu. Porównanie tych trzech układów skrętnych zostało przedstawione na rysunku nr 1.

Model dynamiczny pociągu logistycznego pozwala uwzględnić wiele zjawisk fizycznych mających wpływ na trajektorię ruchu pociągu. Szczególnie istotnym zjawiskiem jest tarcie występujące pomiędzy podłożem, a oponami jednostek pociągu. Analiza dynamiczna układu wieloczłonowego pozwala określić parametry wejściowe, dla których nie wystąpi poślizg podczas przejazdu. Porównanie przejazdu pociągu dla różnych współczynników tarcia dla wózków logistycznych przedstawiono na poniższej animacji (załącznik)