Dr hab. inż. Stanisław Stefan WIŚNIEWSKI, prof. nadzw. (1927-2017)

Specjalista w zakresie mechaniki technicznej i wytrzymałości konstrukcji. Świadectwo dojrzałości otrzymał w XXIII Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Łodzi w 1946 r. Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej i w 1951 r. otrzymał dyplom magistra inżyniera w specjalności budowa samolotów. Doktoryzował się w 1956 r. na Politechnice Łódzkiej na podstawie dysertacji pt.: Utrata stateczności powłoki cylindrycznej poddanej jednoczesnemu skręcaniu i ściskaniu, której promotorem był prof. Jerzy Leyko. W 1961 r. na tej samej uczelni obronił rozprawę habilitacyjną pt.: Nieliniowe zagadnienie dotyczące ugięć powłoki o postaci stożka ściętego, ściskanej siłami równomiernie rozłożonymi na brzegach. Nominację na docenta otrzymał w 1962 r., tytuł profesora nadzwyczajnego nadano mu w 1971 r.

Pracę zawodową rozpoczął w 1951 r. w Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Motoryzacyjnego w Łodzi jako konstruktor silników (do 1955). W latach 1953-1956 został zaangażowany jako aspirant na Politechnice Łódzkiej, od 1956 r. do 1962 r. był adiunktem w Katedrze Wytrzymałości Materiałów, pracując równocześnie w Łódzkim oddziale Prozametu. Od 1962 r. pracował na Politechnice Poznańskiej, w której zaangażowano go jako kierownika Katedry Części Maszyn i Teorii Mechanizmów na Wydziale Budowy Maszyn (1962-1970). W 1974 r. Zakład przyjął nazwę Teorii Maszyn i Automatycznej Regulacji, pozostając pod tym samym kierownictwem. W latach 1981-1984 prof. St. Wiśniewski pełnił też funkcję dyrektora Instytutu Mechaniki Technicznej.

Był członkiem Polskiego Komitetu Teorii Mechanizmów i Maszyn oraz Zespołu Stateczności Konstrukcji przy Komitecie Budowy Maszyn PAN (od 1975), Komisji Nauk Mechanicznych i Budowlanych oddziału PAN w Poznaniu (od 1972), Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (od 1959).

Dorobek naukowy Profesora jest znany i recenzowany w Polskiej Bibliografii Analitycznej Mechaniki PAN oraz Applied Mechanica Reviews. Jest współautorem trzech patentów, jeden z nich opatentowany został w ZSRR i na Węgrzech. Publikacje, których jest autorem, zamieszczone zostały w Archiwum Budowy Maszyn PAN, Mechanice Teoretycznej i Stosowanej, Zeszytach Naukowych Politechniki Łódzkiej, Poznańskiej i Śląskiej, Pracach Komisji Nauk Podstawowych Stosowanych. Zamieszczał recenzje w Polskiej Bibliografii Analitycznej Mechaniki oraz ma w swoim dorobku piśmienniczym dwa skrypty. Przykładowe publikacje: Nieliniowe zagadnienia dotyczące ugięć powłoki w postaci stożka ściętego, ściskanej siłami równomiernie rozłożonymi na brzegach, Archiwum Budowy Maszyn PAN, t. 6: 1959, z. 4; Analiza drgań giętych dwuprzegubowego kardanowskiego układu napędowego, Archiwum Budowy Maszyn PAN, 1985, z. 3-4; Drgania giętne belki z dyskretnymi masami, Archiwum Maszyn PAN, t. 33: 1986 z. 2.