Doc. dr Stanisław Alfred AUGUSTYNIAK (1929-1974)

Specjalista w zakresie akustyki przemysłowej a w szczególności minimalizacji drgań i hałasów. Maturę uzyskał w II Liceum Ogólnokształcącym o profilu matematyczno-fizycznym w Kościanie w 1947 r. Studiował matematykę na Uniwersytecie Poznańskim (przez jakiś czas również na Politechnice Wrocławskiej). Magisterium obronił na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Poznańskiego w 1952 r., a w 1965 r. uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Propagacja fal walcowych i kulistych o amplitudzie skończonej w ośrodkach niedysypatywnych. Promotorem pracy był prof. E. Karaśkiewicz. W 1969 r. otrzymał nominację na docenta. Odbył też długoterminowe staże we Francji (Paryż, Marsylia).

Pracę zarobkową rozpoczął bardzo wcześnie. Już w czasie okupacji pracował fizycznie. W okresie studiów (od 1948 r.) uczył matematyki i fizyki w Liceum we Wschowie, następnie w Poznaniu w Liceum Ogólnokształcącym nr 1 im. K. Marcinkowskiego oraz Technikum Mechanicznym i Elektrycznym. Po ukończeniu studiów zaangażował się jako asystent do Zakładu Fizyki Lekarskiej Akademii Medycznej w Poznaniu (1952-1957) i wówczas rozpoczął pracę w Katedrze Akustyki i Teorii Drgań Uniwersytetu Poznańskiego (1956-1961). Następnie związał się z Politechniką Poznańską, gdzie początkowo (od 1953 r.) został zatrudniony na ½ etatu w Katedrze Matematyki Szkoły Inżynierskiej. W pełnym wymiarze godzin pracował w Katedrze Mechaniki Technicznej u prof. E. Karaśkiewicza. W 1970 r. został kierownikiem Zakładu Mechaniki Technicznej (do 1973), następnie zorganizował i objął kierownictwo powołanego Zakładu Drgań i Akustyki (1973-74). Zakłady te były organizacyjnie związane z Wydziałem Mechanicznym Technologicznym. W latach 1971-73 pełnił funkcję prodziekana, a następnie (do śmierci) dziekana Wydziału Maszyn Roboczych i Pojazdów.

Był konsultantem w zakładach Bipromasz oraz Prozamet-Bepas, koncentrując się na zagadnieniach walki a hałasem, czego efektem były zrealizowane prace teoretyczne i doświadczalne.

Był członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (od 1972 r.), Komitetu Naukowego dla Wydzielonych Zakładów Naukowo-Badawczych do spraw ochrony zdrowia w górnictwie i do spraw psychologicznych i socjologicznych w górnictwie (1972-74) , członkiem Komitetu Akustyki PAN, Polskiego Towarzystwa Akustycznego (przewodniczący Oddziału Poznańskiego) oraz Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej.

Przykładowe publikacje: Hałasy lotnicze, Technika lotnicza, 1964; On the determination of the Sound Powder of Sources from Noise Spectrum, Bull. Soc. Amis, 1965/66 Sc. Poz. Ser. B. Livr.; Badania nad wyborem metody zmierzającej do zmniejszenia drgań ścinka pneumatycznego (współautorzy: E. Karaśkiewicz, Cz. Cempel); Biul. Techn. Zakładów Metalurgicznych w Poznaniu, 1968, nr 1-2.